از هاکی تا کرونا همراه با پرستار ملی پوش ایران! - زمین جهانی

به گزارش زمین جهانی، ملی پوش هاکی بانوان که در اورژانس تهران مشغول به کار است از تجربه این روزهای خود صحیت می کند.

به گزارش زمین جهانی، فارغ التحصیل پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران است و در اورژانس تهران کار می کند. با اینکه 23 ساله است اما تصمیم گرفته به دلیل شرایط کاری دور از گیلان و خانواده خود زندگی کند. هاکی را در گیلان شروع کرد اما بعد از مدتی وقفه و با قبولی در دانشگاه تمرینات خود را در تهران بصورت انفردای ادامه داد تا اینکه بعد از چند دوره حضور در لیگ برتر به تیم ملی دعوت و همراه با سایر ملی پوشان برای شرکت در مسابقات قهرمانی آسیا راهی تایلند شد. مریم حیدری ، ملی پوش هاکی این روزها همچون سایر پرستاران در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار گرفته است. او حالا به مرجعی برای مشاوره به مردم و امدادرسانی به آنانی تبدیل شده که با هراس و امید با شماره 115 تماس می گیرند.

این ملی پوش هاکی با زمین جهانی به گفت وگو نشست و از حال و هوای این روزهای خود در مقابله با ویروس کرونا و امدادرسانی به مردم صحبت کرد.

مشروح گفت وگوی مریم حیدری را در ادامه می خوانید.

بعد از قبولی در دانشگاه هاکی را ادامه دادم

ورزش را از سال 1388با مینی هاکی در گیلان شروع کردم و به گذر زمان علاقه و انگیزه ام برای تمرینات بیشتر شد. در ادامه مدتی بین تمرین هایم وقفه افتاد اما بعد از قبولی در دانشگاه دوباره هاکی را از سر گرفتم و به لیگ برتر وارد شدم. در لیگ مدتی با تیم گیلان حضور داشتم و با کمک هم تیمی هایم به نایب قهرمانی و قهرمانی چند دوره دست پیدا کردیم. انتها به اردهای تیم ملی برای جام ملت های آسیا دعوت شدم که بعد از برگزاری 6 اردو به مسابقات اعزام شدیم.

با حمایت آقای قدیمی(رئیس فدراسیون هاکی) تیم ملی هاکی بانوان بعد از 8 سال دور بودن از میادین بین اللملی، با تیمی جوان و به سرمربیگری خانم عبدی به تایلند اعزام شد. در این تورنمنت تجربه بزرگی کسب کردیم و به این باور رسیدیم که بانوان ایران پتانسیل برتری مقابل قدرت های آسیا را دارند.

لیگ برتر هم بعد از مسابقات آسیایی شروع و دور رفت به انتها رسید که من با تیم هیات مرکزی بازی کردم. چهار تیم از دو گروه به نیمه نهایی صعود کردند اما مسابقات به دلیل شیوع کرونا ویروس به تعویق افتاد. امیدوارم بعد از شروع دوباره لیگ با تیم جوان و باانگیزه مرکزی شگفتی ساز شویم.

در حیاط خوابگاه تمرین می کردم

ورودی سال 1394 دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته پرستاری هستم. دوران فارغ التحصیلی ام با اردوهای تیم ملی همزمان شد؛ آن موقع دوره های کارورزی خود را در بیمارستان های دانشگاه می گذراندم و هر ماه هم در تمرینات تیم ملی شرکت می کردم. مدیریت و برنامه ریزی این دو قطعا سخت بود اما با اراده و تلاش هیچ چیز نشدنی نیست.

تمرینات آمادگی جسمانی و تخصصی هاکی را در سالن های دانشگاه تهران یا حیاط خوابگاه با کمترین امکانات انجام می دادم چون در تمرینات تیم استان به علت تحصیل و بعد مسافت حاضر نبودم و باید آمادگی خود را حفظ می کردم. بعد از اینکه فار غ التحصیل شدم و بازی های تیم ملی هم به انتها رسید در اورژانس 115 تهران مشغول به کار شدم.

میزان نگرانی مردم بسیار بالاست

شغل پرستاری را با علاقه انتخاب کردم و در کنارش ورزش را هم ادامه دادم، در نتیجه با وجود فشار روانی سعی می کنم روحیه و انرژی ام را حفظ کنم و این را به مردم هم انتقال بدهم. چند روزی است که به دلیل شیوع ویروس کرونا در کشور مردم مضطرب شده اند و حجم کار ما هم افزایش پیدا کرده است. بنابراین طی برنامه ریزی های اجرا شده، ساعت های کاری بیشتری در اورژانس خدمت می کنیم تا جوابگوی حجم نگرانی و موقعیت های اضطراری مردم باشیم.

گاهی مردم به دلیل یک تب یا آبریزش بینی ساده به اورژانس زنگ می زنند اما از آنها درخواست می کنم که به محض دیدن یک سری علائم دچار نگرانی نشوند و به توصیه هایی ک در رسانه های رسمی و تیم اورژانس تهران ارائه می شود، به دقت گوش بدهند تا از میران تماس های غیر اورژانسی بصورت مشاوره علائم کروناویروس کم شود. این یک موقعیت بحرانی است که همه در کنار هم می توانیم با پیشگیری و رعایت توصیه های بهداشتی آن را پشت سر بگذاریم. در صورتی که علائم تب بالا، سرفه های زیاد و تنگی نفس شدید به ما گزارش شود سریعا همکارانمان به محل اعزام می شوند و بیمار را به بیمارستان هدف منتقل می کنند.

مادرم نگران من و خواهرم است؛ هر دو پرستاریم

خواهرم هم مثل من پرستار است و در رشت کار می کند . باوجود رعایت کردن نکات بهداشتی، مادرم نگران سلامتی مان است و از ما می خواهد که از ماسک و دستکش استفاده کنیم تا خیالش راحت باشد. اورژانس تهران هم مانند مراکز درمانی دیگر در هر شیفت از وسائل بهداشتی استفاده می کند و به علت تردد بالای همکاران محیط ضدعفونی می شود به همین دلیل نگرانی مان کمتر شده است.

تماس های بامزه مردم با اورژانس!

تماس های بامزه زیادی داریم، چون مردم در طول روز برای مشاوره با اورژانس تماس می گیرند؛ روز گذشته(چهارشنبه) آقایی با 115 تماس گرفت و گفت یک کیلو کیوی داشتم که پلاستیکش پاره شده و زمین ریخته، الان باید چکار کنم و با چه آنها بشورم؟ من هم گفتم ضدعفونی کنید و با مایع بشورید، یا خانمی زنگ زده بود و می پرسید که نوبت دندان پزشکی دارد، برود یا نه؟

موارد دیگری هم هست؛ کسی زنگ زده بود و می گفت 15 روز دیگر عروسی اش است، مراسم بگیرد یا نه؟ یا یک نفر دیگر که می گفت مرغ همسایه مان مرده چرا نمی آید ببریدش؟ حتی یک نفر زنگ زده بود و میگفت آشغال هایمان را دم در بگذارم یا نه؟ یا کسی که در تماس با 115 می پرسید، 22 روز است از خانه بیرون نرفته، الان می تواند بیرون برود یا باز هم در خانه بماند؟ از این دست تماس ها در این روزها زیاد شده است.

حرف انتهای

به همکارانم در تمامی استان ها و مراکز درمانی کشور به ویژه از آقای کولیوند(رئیس اورژانس کشور) تشکر می کنم چون واقعا امدادرسانی و خدمات رسانی به مردم درسطح بالایی انجام می شود و از آنچه که می بینید بسیار فراتر است. برای آقای کولیوند آرزوی سلامتی دارم.

ما تمام تلاشمان را می کنیم تا در هر موقعیتی به مردم خدمت کنیم. امیدوارم کلیه خدماتی که همکارانمان انجام می دهند ، دیده و ارزش گذاری شود. علاوه بر این قدردان زحمت های خانواده ام هستم چون هرچیزی که دارم از وجود عزیز آنهاست و امیدوارم با کسب موفقیت های بیشتر زحمات شان را جبران کنم. امیدوارم تمام مردم ایران درسایه خداوند سالم باشند.