درمان سرطان پوست با یک روش نو - زمین جهانی

به گزارش زمین جهانی، پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ دانمارک دریافتند، پوست مصنوعی می تواند راه را به سوی درمان های نو برای سرطان پوست هموار کند.

به گزارش صداوسیما، پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ با استفاده از پوست مصنوعی انسان پیروز به جلوگیری از رشد تهاجمی یک مدل سرطان پوست شده است. نتایج این مطالعه که در مجله Science Signaling منتشر شده است، به این پرداخته که وقتی یک سلول به سلول سرطانی تبدیل می گردد واقعا درون بدن چه اتفاقی می افتد.

محققان در این مطالعه یکی از مسیرهای سیگنال دهی سلول ها که با نام مسیر فاکتور رشد تغییردهنده بتا شناخته می گردد را آنالیز کردند. این مسیر نقش مهمی در ارتباط سلول با محیط اطراف خود دارد و به عنوان مثال رشد سلولی و تقسیم سلولی را کنترل می نماید.

و به نقل از تی ان، پروفسور تیم لید هانس واندال از دانشکده پزشکی سلولی و مولکولی دانشگاه کپنهاگ اظهار کرد که اگر این مکانیسم ها آسیب ببینند، سلول ممکن است به یک سلول سرطانی تبدیل گردد و به بافت اطراف حمله کند. در شرایط عادی، سلول های پوست شما فقط آغاز به حمله به هیپودرم و ایجاد خرابی نمی نمایند. در عوض، آن ها لایه نوی از پوست فراوری خواهند کرد. اما وقتی سلول های سرطانی ظاهر می شوند، سلول ها دیگر به مرزهای بین لایه های پوست توجهی نمی نمایند و آغاز به حمله به یکدیگر می نمایند. این امر رشد تهاجمی نامیده می گردد.

در این مطالعه هانس واندال و همکارانش مسیر فاکتور رشد تغییر دهنده بتا را مطالعه نموده و روش هایی را برای جلوگیری از رشد تهاجمی و در نتیجه مهار رشد تهاجمی در سرطان پوست به کار گرفته اند.

هانس واندال گفت: ما در حال حاضر داروهای مختلفی داریم که می توانند این مسیرهای سیگنالینگ را مسدود نمایند و ممکن است در آزمایشات استفاده شوند. ما بعضی از آن ها را در این مطالعه استفاده نموده ایم.

بعضی از این داروها قبلاً بر روی انسان آزمایش شده اند و بعضی در حال آزمایش در ارتباط با انواع دیگر سرطان هستند. آن ها بعلاوه می توانند به طور خاص روی سرطان پوست آزمایش شوند. پوست مصنوعی نزدیک ترین چیزی است که ما به پوست واقعی انسان داریم.

پوست مصنوعی استفاده شده به وسیله محققان در مطالعه نو از سلول های مصنوعی و دستکاری شده ژنتیکی پوست انسان تشکیل شده است. سلول های پوست بر روی بافت زیر جلدی ساخته شده از کلاژن فراوری می شوند. این باعث می گردد که سلول ها به صورت لایه ای و درست مانند پوست واقعی انسان رشد نمایند.

برخلاف مدل های موش، پوست مصنوعی به محققان اجازه می دهد تا تغییرات ژنتیکی مصنوعی را نسبتاً سریع معرفی نمایند، که این امر بینشی در خصوص سیستم هایی که از رشد و نوسازی پوست پشتیبانی می نمایند، ارائه می دهد. به این ترتیب آن ها بعلاوه قادر به تکثیر و پیروی از پیشرفت سایر اختلالات پوستی (نه فقط سرطان پوست) هستند.

پژوهشگران گفتند: با استفاده از پوست مصنوعی انسان، از یک مانع بالقوه مشکل ساز یعنی انتقال نتایج آزمایش ها از روی مدل های موش به بافت انسان عبور می کنیم. پیش از این، ما در بیشتر مطالعات از این نوع از مدل های موش استفاده می کردیم. در عوض، اکنون می توانیم نتیجه بگیریم که این مواد احتمالاً مضر نیستند و می توانند در عمل کار نمایند، زیرا پوست مصنوعی به این معنی است که ما به واقعیت نزدیک تر هستیم.

هانس واندال اعلام نمود: با این حال، پوست مصنوعی به محققان اجازه آزمایش اثر دارو بر روی کل ارگانیسم را نمی دهد. مدل های پوستی مانند آنچه در اینجا استفاده می گردد، از اواسط دهه 1980 به وسیله شرکت های لوازم آرایشی استفاده شده است. ما می توانیم تأثیر آن را با تمرکز بر روی اندام - پوست - مطالعه کنیم و سپس در حالی که در پی این هستیم که معین کنیم آیا آن ها به ساختار پوست و سلول های سالم پوست آسیب می رسانند یا خیر، نحوه عملکرد مولکول ها را آنالیز کنیم.